تحقیق در مورد بی

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل : .docx ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 8 صفحه

قسمتی از متن .docx :

بی‌تردید قرآن کریم، کلام آسمانى و وحیانى است و اگر انسان بخواهد کلام خدا را بخواند و یا گوش دهد باید تنها سراغ قرآن برود و از سوى دیگر تنها معجزة ماندگار الهى و حجت خداوند به شمار می‌آید.

بی‌گمان آشنایى و بهره‌مندى کامل و همه جانبه در تمامى عرصه‌هاى زندگى نیازمند تفسیر و تبیین از سوى قرآن شناسان است. از این رو پیامبر اسلام ـ‌که خود امین وحى و مفسر اصلى آن به شمار می‌آید‌ـ هنگام عزم رحیل در مناسبت‌هاى مختلف با بیانات گونه‌گون (از جمله حدیث ثقلین)، على و یازده فرزندش را هم عِدل قرآن و به عنوان دو گوهر گرانبها در میان امت مسلمان معرفى کرد.

قرآن بدون عترت و عترت بدون قرآن نمی‌تواند به غرض و فلسفه وجودى خود دست یازد. ارتباط میان عترت و قرآن دو سویه است، از طرفى قرآن اهل بیت را والاترین انسانها معرفى می‌کند و از سویى آگاه‌ترین انسانها به معارف و حقایق قرآن، اهل بیت علیه السلام علیهم‌السلام می‌باشند.

این نوشته که به مناسبت اسم گذارى سال (1379)، به نام مبارک مولا امیر مؤمنان على علیه السلام

( 117 )

نگاشته شده، قصد دارد گوشه‌هایى از فرمایشان آن حضرت را درباره قرآن مورد بررسى قرار دهد.

پیش از آغاز مطلب یاد‌آورى نکاتى سودمند خواهد بود.

الف‌ـ آنچه در این نوشته ملاحظه می‌شود در محدوده نهج‌البلاغه است و چون مطالب نهج‌البلاغه زیاد بوده برخى از آنها گزینش شده است.

ب‌ـ تلاش شده در ذیل کلمات آن حضرت گفته‌هاى شارحان معروف نهج البلاغه همانند ابن ابى الحدید معتزلی، ابن میثم بحرانی، محقق خوئى و علامه جعفرى مورد استفاده قرار گیرد.

ج‌ـ افزون بر آدرس فرمایشات آن حضرت بر اساس نهج‌البلاغه در پانوشته از کتاب‌هاى دیگر نیز آدرس داده شده که از جهت سند و اعتبار، قوت بیشترى داشته باشد.

د‌ـ تمامى مطالب تحت یازده عنوان کلى آمده است:

1. جایگاه اهل بیت علیهم‌السلام در قرآن 2. برخى از وظایف ما در رابطه با قرآن 3. قرآن محورى على علیه السلام 4. تبیین ویژگی‌هاى قرآن 5. هشدار نسبت به تحریف قرآن 6. نهى از مناظره با قرآن 7. خداشناسى در قرآن 8. راه مستقیم 9. جامعیت قرآن 10. آثار پیروى از قرآن 11. شِکوه از غربت قرآن.

1. جایگاه اهل بیت علیهم‌السلام در قرآن

پیوند میان قرآن و اهل بیت علیهم‌السلام، پیوند میان نور و بینایى است، نور وحى در ذات خود روشن و روشنگر است اما بهره‌گیرى از آن نیازمند چشمانى بینا و نافذ است. همراهى اهل بیت با قرآن در حدیث ثقلین تاکید و تأییدى است از سوى پیام‌آور وحى بر این رابطه وثیق و مستحکم و این رابطه وثیق میان قرآن و اهل بیت با اشاره و خواست صاحب وحى یعنى بارى تعالى بوده است. این مطلب نشانگر جایگاه ائمه و مکتب تفسیرى آنان در رابطه با قرآن دارد.

این مهم در آیات فراوانى از قرآن مورد اشاره واقع شده و بسیارى از آیات در شأن و منزلت آنان نازل شده و یا دست کم مصداق روشن، آنها هستند که خود یکى از مباحث شایسته تحقیق و بررسى است.

آنچه در این قسمت ملاحظه می‌شود، برخى از کلمات مولا على علیه السلام است که در این رابطه بیان شده است.

الف‌ـ نزول قرآن دربارة اهل بیت علیهم‌السلام

امیرمؤمنان على علیه السلام در خطبه‌اى که در شهر مدینه ایراد شده، به معرفى اهل بیت رسول خد

( 118 )

پرداخته و در تبیین جایگاه آنان مطالبى را فرموده‌اند از جمله:

فیهم کرائم القرآن و هم کنوز الرحمن ان نطقوا صدقوا و إن صمتوا لم یسبقوا!

مردم! درباره اهل بیت پیامبر صلى الله علیه و آله و سلم آیات کریمه قرآن نازل شده، آنان گنجینه‌هاى علوم خداوند رحمانند، اگر سخن گویند راست گویند و اگر سکوت کنند بر‌آنان پیشى نجویند.

ابن ابى الحدید، بر این باور است که قسمتى از این خطبه که در مذمت گروهى از گمراهان بوده، نیامده و تنها قسمتى که بیانگر فضایل و مناقب اهل بیت رسول خدا بوده، آورده شده است. ایشان در مقام تبیین جایگاه مولا امام على بیست و سه روایت را گزارش کرده است که هر یک به تنهایى در بر دارنده دریایى از حقایق و مطالبى است که از طریق اهل سنت درباره جایگاه حضرت رسیده است.2 در هر صورت این فراز از نهج البلاغه نشانگر جایگاه رفیع اهل بیت در قرآن است.